تأثیر فعالیت ورزشی بر احساس درد و بروز بی دردی ناشی از مورفین با استفاده از تست فرمالین در موش های سوری نر

زمینه و هدف: برخی مطالعات نشان داده اند فعالیت های ورزشی مختلف باعث تغییر در سطوح اپیوئیدها و کاهش درد در سطوح مختلف می گردند. از این رو، هدف از این پژوهش بررسی تأثیر فعالیت ورزشی بر احساس درد و بروز بی دردی ناشی از مورفین با استفاده از تست فرمالین در موش های سوری نر می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 120 سر موش سوری نر به صورت تصادفی به 8 گروه مساوی و بر اساس سه نوع برنامه تمرینی مختلف و دریافت مورفین یا نرمال سالین تقسیم بندی شدند. برنامه های تمرینی روی نوارگردان به مدت 30 دقیقه با سرعت 3/0 متر بر ثانیه و با شیب های متفاوت اجرا شد. سی دقیقه قبل از شروع هر فعالیت ورزشی، مقدار 5 میلی گرم مورفین به ازای هر کیلوگرم وزن حیوان به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. در نهایت، از همه گروه ها تست فرمالین گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (one-way anova) و آزمون تعقیب tukey استفاده گردید. یافته ها: در بین گروه ها، پاسخ به محرک دردزا در مرحله درد حاد (5-0 دقیقه)، فقط در گرو ه های دریافت کننده مورفین با کاهش معنی دار همراه بود (001/0=p). از طرف دیگر، پاسخ به محرک دردزا در مرحله درد مزمن (60-16 دقیقه) علاوه بر گروه های دریافت کننده مورفین، در گروه فعالیت ورزشی با شیب مثبت نیز کاهش معنی داری را نشان داد (015/0=p). نتیجه گیری: شدت فعالیت ورزشی در صورتی که بتواند آستانه لازم برای تحریک اپیوئید های درون زاد را ایجاد کند، می تواند باعث کاهش احساس درد گردد. همچنین، نوع فعالیت ورزشی نمی تواند اثر مورفین را تحت تأثیر خود قرار دهد. واژه های کلیدی: درد حاد، درد مزمن، فعالیت ورزشی، تست فرمالین، مورفین